به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین محمدباقر تحریری، در ادامه سلسله جلسات درس اخلاق در حسینیه امام خمینی (ره) قم، به ادامه تشریح قسمتی از دعای روز ۳۰ ماه مبارک رمضان پرداخت و بیان کرد: در این دعا از بیان امیرالمومنین (ع) ۱۰ تقاضای کلیدی برای سعادت انسانی از خداوند واقع شده است که مراتب کمالی انسان و رفتارهای او را در مسیر سعادت و تهذیب نفس بیان می کند که یکی از آنها تحصیل حالت اخبات است.

وی بیان کرد: در مراحل اولیه، ایمان شکل و رنگ اجمالی پیدا می کند و در سیر زندگی، ایمان به تدریج به صورت تفصیلی در نفس انسان شکل می گیرد تا حدی که در قلب و جان انسان رسوخ کند و موجب امتداد و پایداری صفای روح او شود.

تولیت مدرسه علمیه مروی، بیان کرد: افراد سه دسته اند؛ دسته ای ضعیف الایمان هستند و زندگی دنیایی برای آنها محور است؛ دسته ای دیگر در برابر تعلیمات الهی سخت دل و محکم هستند؛ و دسته سوم عده ای هستند که به علم رسیده اند و با تدبر با تعالیم انبیاء برخورد می کنند که مصداق «أُوتُوا العِلمَ» بوده و در برابر حق خاشع هستند.

وی بیان کرد: شخصیتی مانند آیت الله العظمی بروجردی در دسته جات حسینی گِل به شانه هایشان می زدند و از این گِل ها برای شفای چشمان به کار می بردند؛ اینها نمونه های کوچکی از اخبات است و مهمترین اثر اخبات، مقاومت در برابر ابتلاء بر خلاف دستور الهی است.

این استاد حوزه، اخبات را خضوع فکری و عملی در برابر خداوند عنوان کرد و تصریح کرد: آن شخصی که به علم نرسیده است نابینا است؛ در انقلاب بعضی چشم را بسته اند و نمی خواهند ببینند؛ در عالم افرادی ندای حق امام (ره) را می شنوند و جذب می شوند ولی هنوز عده ای در کنار حوزه به این باور نرسیده اند که دین می تواند حکومت کند و این انقلاب بهترین مقدمه است.

وی گفت: اگر کسی بخواهد به اخبات قلب در برابر دین الهی و هجمه های شیطان و پذیرش حق برسد باید صبر کند؛ یکی از جلوه گری هایی که به سراغ اهل علم می آید ارتباط با علوم دیگر است، فراگیری علوم انسانی لازم است، ولی اهل علم نباید شیفته شوند.

حجت الاسلام و المسلمین تحریری خاطرنشان کرد: پس از ماه رمضان ارتباط خود را با معارف دین و کارهای خوب ادامه دهیم و نماز اول وقت، خواندن قرآن و ادعیه را به طور کلی قطع نکنیم؛ و اگر مومن خشوعش کم شد، این علامت حرکت دل به سمت سخت شدن است.

وی در ادامه ارتباط بسیار با معارف اهل بیت (ع) را امری ضروری برای اهل علم در اشتغالات دنیایی دانست و به نقل سفارشاتی از بیان بزرگان بر لزوم اهتمام به این امر پرداخت.